Verslag tijdrit Baambrugge

Op vrijdag avond 27 mei organiseerde ijsclub Baambrugge een tijdrit langs het Amsterdam-Rijnkanaal over 13,5 kilometer. Na jaren van trainen besloot ik dat het tijd was om eens een wedstrijd te rijden. Dertien en een halve kilometer alleen rijden, dat moet te doen zijn.

De start was net iets buiten Baambrugge op de Indijkweg richting het Amsterdam-Rijnkanaal. Vanaf de start vervolgens 600 meter voor de wind, het enige stuk met echt rugwind, naar het kanaal. Daarna rechtsaf richting het zuiden, met de wind schuin van achter naar het eerste keerpunt. Hierna terug naar het noorden, naar het tweede keerpunt. Na het tweede keerpunt nog een paar kilometer terug om vervolgens rechtsaf te slaan en met volle tegenwind richting de finish te gaan.

Ondanks de stevige wind wordt er hard gereden. Bij zowel de heren als de dames was het verschil tussen de snelste twee minder dan drie seconden. Bij de heren was de monnickendammer Robert Godfroid in 18 minuten en 31 seconden de allersnelste. Bij de dames was de snelste tijd voor de hilversumse Marti Valks met een tijd van 20 minuten en 56 seconden bleef ze Riejanne Markus maar 2 seconde voor.

Al bij aankomst bij het clubgebouw is te zien dat sommige deze rit serieus nemen. Er staan een paar hele mooie (dure) tijdrit fietsen tegen de muur opgesteld en uit de auto’s worden er nog meer uitgeladen, de een nog mooier dan de ander. Ik hou me maar vast aan de gedacht dat het niet om de fiets gaat maar om de persoon die erop zit.

Na het inrijden is het tijd voor de start. Er wordt om de 30 seconden gestart. Nadat mijn voorganger, clubgenoot Ron Fontijn, gestart is mag (moet) ik. Voor mijn gevoel sta ik inmiddels te stuiteren van de zenuwen. Er wordt mij verteld dat ik het hek wel los mag laten. Na nog even gevraagd te hebben of de starter mijn fiets wel echt vast heeft, laat ik voorzichtig mijn laatste houvast los. Nog 15 seconden roept de starter, en dan te bedenken dat ik 1,5 wachten bij het schaatsen al lang vind. Nadat ook de laatste 5 seconden zijn afgeteld krijg ik een ferme zet en mag ik beginnen aan mijn 13,5 kilometer lange race tegen de klok en de wind.

Het voordeel van voor de wind starten is dat je wel snel op snelheid bent en met een redelijke vaart draai ik de dijk langs het kanaal op. De voordewind gaat over in zijwind, gelukkig staan er bomen naast de weg, deze breken de wind enigszins. Op weg naar het eerste keerpunt krijg ik langzaam mijn voorganger in het zicht. Vrij snel heb ik hem ingehaald, nu door blijven rijden zeg ik tegen mezelf terwijl ik mezelf afvraag of het komt doordat ik te hard gestart ben dat ik hem nu al inhaal.

Het eerste keerpunt komt eraan, wetende dat het hierna 6 kilometer lang schuin tegenwind is tot het volgende keerpunt, weet ik niet of ik er blij mee moet zijn. Na een voorzichtige draai en rustig weer tempo te maken, wordt ikzelf ingehaald.

Na 8,5 kilometer wordt het toch wel zwaar, ik zie mijn hartslag meter nog steeds oplopen en de snelheid begint langzaam te dalen, gelukkig is het nog minder dan twee kilometer tot het tweede keerpunt. Na een veel te voorzichtige draai kan ik gelukkig in de luwte van een huis weer op gang komen.

De wind komt nu weer een beetje van achteren en het lukt me om het tempo te verhogen. Met een scherpe draai naar rechts beginnen de laatste 600 meter. Wetende dat het eigenlijk nog te vroeg is, nog maar een keer aanzetten. Eenmaal over de streep geeft mijn tellertje een gemiddelde snelheid van 36,9 kilometer per uur aan, met een moe maar voldaan gevoel stap ik van de fiets.

Voor de geïnteresseerde, volgend jaar is er weer een mogelijkheid om mee te doen. De voorlopige datum hiervoor is 1 juni 2012.

Klassering van Hard Gaat Ie leden:

Meer uitslagen: www.ijsclubbaambrugge.nl/trjun02.htm

Martijn Goedhart