De wedstrijd in Hoorn was nog niet begonnen of er was al een valpartij,
vandaar dat we twee loze ronden kregen. Sam Meissen nam het voortouw en
zette de wedstrijd rustig op. De meesten hadden blijkbaar geen zin om er
als een haas vandoor te gaan, vandaar dat de eerste 25 rondjes lekker op
techniek kachelen was.
Tussen door probeerde de broertje Gazenbeek nog voor elkaar af te stoppen,
maar er zat teveel kwaliteit in de voorste gelederen zodat deze strategie
werd doorzien en eenvoudig gepareerd werd.
Sjoerd Brandt, met nog een paar kornuiten ging er een aantal keren vandoor,
op het laatst bleven ze uit de klauwen van het peloton. De rijders die zich
een kans toebedeelden bleven elkaar in de gaten houden en reden het gat met
Sjoerd niet dicht. Voor zover ik dat kon zien kregen o.a. de Gazenbeekjes
er genoeg van en gingen fanatiek aan de kar trekken. Prompt gingen de
rondjes naar de 32 sec.
De hoge snelheid werd heel lang vol gehouden en zelfs zo lang (volgens
mylaps 10 ronden) dat ik me afvroeg waar dit zou eindigen, totdat ik de
staart van het peloton zag.
Pas toen had ik in de gaten dat het peloton serieus gebroken was. En we
daarna rust zouden krijgen. Dat was het moment dat Sjoerd en Richard Kramer
een rondje kregen. Die rust was niet van lange duur want het peloton kreeg
bij 11 de bel. Ik was bang dat de betere rijder de bekende indianen truck
zouden toepassen en met het peloton mee zouden sprinten om daarna weg te
blijven.
Maar gelukkig was er een samenklontering. Helaas was er niet veel tijd voor
herstel want de grote groep die het peloton hadden gelapt, een man of 35,
kregen twee rondjes later de bel.
Hier zag je de kwaliteit boven komen want de beste sprinters haalden de
meeste punten. Helaas waren sommigen de draad (tel) kwijt en bleven
doorrijden waardoor de meesten in verwarring ook maar door bleven rijden.
Beter zo dan DQ omdat je de wedstrijd niet afgemaakt zou hebben ging er
waarschijnlijk door hen heen. Gelukkig had de jury het allemaal onder
controle en ondanks wat meningsverschil over wie nou waar was geëindigd en
de nummers 1 en 2 alle twee dachten gewonnen te hebben is het toch nog goed
gekomen met Sjoerdt Brandt als winnaar.
Een prachtige avond, waar duidelijk is geworden dat het weer hele andere
wedstrijden zijn dan vorig jaar met de nieuwkomers waarvan een aantal hele
goeie en een paar die nog niet helemaal mee kunnen komen. Alert rijden is
belangrijk, maar zoals iemand na de wedstrijd verzuchte: “je moet het wel
kunnen”.
Haijo van der Werf
